Walfriedgemeenschap

Als mensen van de Walfriedgemeenschap willen wij het evangelie van Jezus van Nazareth  handen en voeten geven:
Jezus die als geen ander ons op het spoor zet naar God, de bron van ons bestaan.
We willen, in dit gedeelte van de stad, Hem zichtbaar maken door er te zijn voor elkaar.
God, die liefde is en gerechtigheid, wil onder mensen wonen.
Daar waar mensen openheid, gastvrijheid en liefde ervaren, dáár gebeurt God.
Wij, mensen van de Walfriedgemeenschap, willen ruimte scheppen voor ontmoeten.
Ruimte waarin je God en elkaar tegenwoordig weet en waar we luisteren naar datgene wat we met elkaar willen delen.
Hier is, bij uitstek, de plek waar de Naam van God ter sprake komt in de verhalen van het Oude en het Nieuwe Testament.
In die verhalen, geloofsverhalen, worden we geroepen om naar elkaar om te zien en oog te krijgen voor het lijden, dichtbij en veraf,
en te groeien in mededogen, vergevingsgezindheid en bevrijdend handelen.
We willen een plek bieden, waar het leven gevierd kan worden
en waar we belangrijke momenten rond leven en dood verbinden met de God van leven.
Dit doen we met behulp van sacramentele symbolen, rituelen en gebed.
Zo willen wij Gods aanwezigheid, uniek en onmiskenbaar in onze wereld, zichtbaar laten zijn in woorden en daden van onze tijd,
opdat wij kunnen zeggen: “Hier gebeurt God”.

Heel graag baseren wij dit alles op een Schrifttekst uit Handelingen 2, 42-47:

Het leven van de eerste gemeente:
De vele tekenen en wonderen die de apostelen verrichten, vervulden iedereen met ontzag.
Allen die het geloof hadden aanvaard, bleven bijeen en hadden alles gemeenschappelijk.
Ze verkochten al hun bezittingen en verdeelden de opbrengst onder degenen die iets nodig hadden.
Elke dag kwamen ze trouw en eensgezind samen in de tempel, braken het brood bij elkaar thuis
en gebruikten hun maaltijden in een geest van eenvoud en vol vreugde.
Ze loofden God en stonden in de gunst bij het hele volk.
De Heer breidde hun aantal dagelijks uit met mensen die gered wilden worden.